φανός

I

Το μεγαλύτερο νησί της συστάδας των Οθωνών. Bλ. λ. Οθωνοί.

II

Όνομα 2 οικισμών.

1. Ορεινός οικισμός (υψόμ. 650 μ.) του νομού Φλώρινας. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (13 τ. χλμ.).

2. Ημιορεινός οικισμός (υψόμ. 375), στην επαρχία Παιονίας του νομού Κιλκίς. Είναι έδρα του ομώνυμου δήμου (40 τ. χλμ.).

III

Όνομα ελληνικών εφημερίδων, η μία αθηναϊκή (1875-76), η άλλη της Ερμούπολης (1879-86) και η τρίτη πατρινή (1880-86). Φ. των Συντακτών λεγόταν, εξάλλου, το σατιρικό ετήσιο φύλλο της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου, που εκδιδόταν επί χρόνια κάθε τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

* * *

(I)

ο, ΝΑ

νεοελλ.

1. μέσο φωτισμού, φανάρι

2. (αυτοκιν.) φωτιστική συσκευή τοποθετημένη μόνιμα στο εξωτερικό ενός αυτοκινήτου

3. ναυτ. η μικρότερη μονάδα τού φωτιστικού δικτύου που καλύπτει τις ανάγκες τής ναυσιπλοΐας (α. «φανός τού ιστού» β. «πρυμναίος φανός» γ. «πλευρικός φανός» δ. «φανός υφάλου»)

4. φρ. α) «ενετικός φανός» — κυλινδρικό ή σφαιρικό πτυσσόμενο φανάρι από ημιδιαφανές χρωματιστό χαρτί

β) «κινεζικός φανός» — φανάρι από μεταξωτό ύφασμα ή από χαρτί

γ) «μαγικός φανός»

τεχνολ. παλαιός όρος για τη συσκευή προβολής διαφανειών

δ) «μετά φανών και λαμπάδων»

μτφ. με μεγάλη λαμπρότητα

αρχ.

1. πυρσός, ιδίως από ξύλα πεύκου ή από κλήματα αμπέλου

2. μτφ. ο ήλιος

3. φρ. «φανὸς ὑελοῡς» — είδος συσκευής απόσταξης (Ολυμπ. Αλχ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ουσιαστικοποιημένος τύπος τού επιθ. τής αττ. διαλ. φᾱνός, συνηρημένου τ. τού φαεινός*].

————————

(II)

-ή, -όν, Α

(συνηρ. τ.) βλ. φαεινός.